Σε γνωρίζω από τη λέξη διαμελίζοντας ιμάτια προσχήματα
αντί «ωραίο πλάσμα» γράφω στον απέναντι στίχο «ο κήπος βλέπει να λάμπουν οι σταγόνες των στιγμών» μιας διπλανής μου Χρυσηίδας Πόρτας… Χρυσηίδες Λέξεις, συμπληγάδες λίμπιντο, δροσοσταλιά κόκκινης κλωστής και τα μπουμπούκια κρήνες, παρομοίωση που πέτυχε δούρειο χρησμό: «σε γνωρίζω από τη λέξη, που είχε κάποτε ένα πέλαγος χρωμάτων βλέμμα…» βλέπετε; μιλώ μιαν άλλη γλώσσα, διαμελίζοντας ιμάτια προσχήματα… με υποτάσσει η πεμπτουσία των ανατροπών: σήμερα παραλήρημα φυλλοβόλου λόγου, έκπληκτες λέξεις, γόρδιο κενό χρόνου, χώρου, ιδεών με αύριο δεκαπεντασύλλαβο…
Τάσος Κάρτας, Σηματολόγιο Ιωβηλαίου Ρέμβης Χρυσηίδων Σιωπής, Φαύλος Δούρειος Χρησμός για την πάλαι ποτέ Επιούσια Ομοιοκαταληξία: Στίχοι πρωτόπλαστοι ακλεείς παραπλέουν μεσάνυχτα τα απόκρημνα τινάγματα του μέσα βίου έξω των ακκισμών! ΠΡΟΣΟΣΧΗ ΒΑΡΑΘΡΑ ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΥΘΡΑΥΣΤΑ! Διπλό ΚΛΙΚ στη μηχανή αναζήτησης των ψευδαισθήσεων, για ένα στίχο που είναι να βγει…Άλλη δουλειά δεν είχαμε (οι διάβολοι…)