Τάσος Κάρτας, Σηματολόγιο Ιωβηλαίου Ρέμβης Χρυσηίδων Σιωπής: Σε χίλια δένδρα καθηλωμένη ηδονή βουκολική σκιά παρά θέατρο δάσους
Πολύτροπα τρίστιχα με πολύ μεγάλο τίτλο, Φαύλος Δούρειος Χρησμός για την πάλαι ποτέ Επιούσια Ομοιοκαταληξία: Στίχοι πρωτόπλαστοι ακλεείς παραπλέουν μεσάνυχτα τα απόκρημνα τινάγματα του μέσα βίου έξω των ακκισμών! ΠΡΟΣΟΣΧΗ ΒΑΡΑΘΡΑ ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΥΘΡΑΥΣΤΑΆλλη δουλειά δεν είχαμε (οι διάβολοι…)
-86-
Θανάσιμα ψηλώνει των κορμιών η δίνη, χέρια εξαρτήματα κλαριών- τρύπια ιστορία, δάχτυλα όψεις εκδικητικές με προσποιητό οργασμό
βλέμματα φωτιά και παρατήρηση
ή σ’ ένα άλλο επίπεδο εκποδών
επιθυμίες λέξεων που με ελεύθερους συνειρμούς στίχων πιάστηκαν στη μέγγενη υπερρεαλισμού
-87-
Απ’ την αρχή να φτιάχνεις σταυρόλεξα θανάτου κι απ’ την άλλη μεριά ενός κίτρινου φύλλου γραμμένη με μάσκα χρυσόμαλλης βροχής ψυχή μου – μυστική σοδειά φθινόπωρου μες τη καρδιά του ανέμου
μαραγκιασμένα σπέρματα χωρίς ανταποκρίσεις
δρόμοι γυμνοί χωρίς δενδροστοιχίες
ο κόσμος μικρά καφενεία, αυτοί που περνούν απέξω πανομοιότυπες προσόψεις…
-88-
Γηράσκω αεί μέσα σε Μεσσίες στίχων μακριά μιαν άλλη σοφία λέξεων ποθώντας
ω υποκινούμενο ομοούσιο όνομα
κατά βούληση Άννα Μαρία Ευάδνη,
με την ομορφιά και την ευρυθμία της αναφώνησης μετριάζεται ο άκρατος συμβολισμός γαλάζιου ουρανού
-89-
Ατέρμονο βλέμμα αστραπής γαλάζιων στίχων, κτερίσματα μονοσάνδαλης νοσταλγίας, γόρδια κοσμητικά επίθετα που έχουν εισχωρήσει βαθιά στα μερομήνια μας-
πόσο μεγάλωσαν τα παιδιά της γειτονιάς
κι οι κοπέλες με στητά κορμιά δικαίωσης
είτε σύννεφα είτε ήλιος όλα τα ρολόγια δείχνουν μεσημέρι
-90-
Παλεύουμε στα πράγματα αυτά, καθημερινές έγνοιες, φιλόμαχες τριβές να βρούμε μιαν αλληλουχία, τραβάμε, ξελύνουμε, κόβουμε κάπου θα φτάσουμε έτσι κομματιάζοντας μιαν καινούργια πρωτοφανέρωτη ρωγμή ν’ αγγίξουμε με τα δάχτυλα στα τυφλά
είναι όμως κάτι πράγματα με πείσμα ανεμοστρόβιλου
που μένουν στάσιμα στο παραλήρημά τους
γιατί με το γύρισμα του χρόνου μια τυχόν αλλαγή σημαίνει θάνατο στους ίσκιους της επιθυμίας
(τόσο πλήρως τους φαντάστηκα στα γαλανά σου μάτια που θάρρεψα πως ονειρεύομαι την ηχώ της μοναξιάς)
Όλα τα ποιήματα ανέκδοτης ποιητικής συλλογής «Από ΜΗΧΑΝΗΣ θεοί λέξεων με το Γόρδιο Χρησμό τους» (με ΚΛΙΚ εδώ):Αυτοσαρκάζοντας τον αδιέξοδο ποιητικό μου οίστρο δολώνω μ’ άδειους στίχους αγκίστρια SMSμήπως και πετύχω μεστή τη διάθεσή σου για ονειροπολήσεις… Είπαμε όσα δε φτάνει η αλεπού… τα κάνει λυρισμό και ωραία λόγια – να ’χουμε κάτι να κρυβόμαστε πίσω απ’ τις εικόνες των λέξεων μας με το γόρδιο χρησμό τους… μηδέν εις το πηλίκο υψικαμίνου σώματος… Νόστιμον ήμαρ μεταξένιων συνειρμών στον πηγαιμό για την Κολχίδα της Ποίησης…Επίνειο Νοσταλγίας Μαγικού Ρεαλισμού (ένας στίχος που είναι να βγει) διπλό ΚΛΙΚ λοιπόν στη μηχανή αναζήτησης των ψευδαισθήσεων