Να σηκωθεί η φούστα σου στης μοίρας μου το δρόμο να γδύνεσαι χαμόγελα και λάγνα σ’ αγαπώ για να ψιλώνω ως τα κατάρτια του ουρανού όπου παραμονεύει το αειπάρθενο φιλί σου- αιωνόβια προσμονή σαν αγιασμός στα μάτια… Τι τέξεται η επιούσια έκφραση; ποιο γόητρο ξοδεύουνε οι λέξεις της; σε ποιο λημέρι αποκοιμήθηκε σειρήνα έμπνευσης; μήπως αναρωτιέσαι ανέξοδα κλώθοντας δίκλωνες κραυγές απ’ την αφάνεια σου; Διάττοντες στίχοι κλιμακτήριος ρυθμός κοπάδι μαδημένες μαργαρίτες γλυκοματιάζοντας συνουσία διττή ασπαίρει και βογκά στύση αποδημητική ερπυστιοφόρο όνειρο τυλίχθηκε σαν κόκκινη κλωστή σαν την ανέμη
Τάσος Κάρτας, Σηματολόγιο Ιωβηλαίου Ρέμβης Χρυσηίδων Σιωπής, Φαύλος Δούρειος Χρησμός για την πάλαι ποτέ Επιούσια Ομοιοκαταληξία: Στίχοι πρωτόπλαστοι ακλεείς παραπλέουν μεσάνυχτα τα απόκρημνα τινάγματα του μέσα βίου έξω των ακκισμών! ΠΡΟΣΟΣΧΗ ΒΑΡΑΘΡΑ ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΥΘΡΑΥΣΤΑ! Διπλό ΚΛΙΚ στη μηχανή αναζήτησης των ψευδαισθήσεων, για ένα στίχο που είναι να βγει…Άλλη δουλειά δεν είχαμε (οι διάβολοι…)