Πλην ο αφαλός της μοναξιάς υποτελούς αιδοίου μηδέν εις το πηλίκο της λέξης συλημένου σώματος
διάττοντες στίχοι αποδημητικός ρυθμός στα λιλά τσακίδια μιας περπατησιάς ορυμαγδοί γραμματικής εξαποστέλλοντας / μετοχές λιμώττοντας / άναρθρο σκοπό κι αδιαφορώντας η κοκκινοσκουφίτσα όταν ο λύκος δεν είναι εδώ μαδάει μια μαργαρίτα- κομμός «στην Αλεξάνδρεια που χάνεται»…
στο μεταξύ έχει σκοτεινιάσει από νωρίς με σύννεφα στάσιμο τρισαλίμονο ετήσιο χρονικό επίρρημα ευνουχισμένο «πριν», «μετά» τρισάγιο – «αντί» στο γόνατο «μη ενδεώς» ακατάσχετο: «θα σου τσακίσω τα φωνήεντα ένα-ένα να σε δω με σύμφωνα μονάχα μες στο στόμα», «γένοιτο χατέρω καλώς έχον» από καταβολής κόσμου άναρχο ποίημα σφαγμένο εντός μου σφαδάζει σε θήκες με όνειρα στα ύφαλα της Ωγυγίας του Ποιητή παραλήρημα φυλλοβόλου λόγου αείφυλλων γυναικών
Τάσος Κάρτας, Σηματολόγιο Ιωβηλαίου Ρέμβης Χρυσηίδων Σιωπής, Φαύλος Δούρειος Χρησμός για την πάλαι ποτέ Επιούσια Ομοιοκαταληξία: Στίχοι πρωτόπλαστοι ακλεείς παραπλέουν μεσάνυχτα τα απόκρημνα τινάγματα του μέσα βίου έξω των ακκισμών! ΠΡΟΣΟΣΧΗ ΒΑΡΑΘΡΑ ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΥΘΡΑΥΣΤΑ! Διπλό ΚΛΙΚ στη μηχανή αναζήτησης των ψευδαισθήσεων, για ένα στίχο που είναι να βγει…Άλλη δουλειά δεν είχαμε (οι διάβολοι…)