Είτε σύννεφα είτε ήλιος όλα τα ρολόγια δείχνουν μεσημέρι
απ’ την αρχή να φτιάχνεις σταυρόλεξα θανάτου κι απ’ την άλλη μεριά ενός κίτρινου φύλλου γραμμένη με μάσκα χρυσόμαλλης βροχής ψυχή μου- μυστική σοδειά φθινόπωρου μες την καρδιά του ανέμου… μαραγκιασμένα σπέρματα χωρίς ανταποκρίσεις, δρόμοι γυμνοί χωρίς δενδροστοιχίες ο κόσμος μικρά καφενεία αυτοί που περνούν απέξω πανομοιότυπες προσόψεις… ω υποκινούμενο γαλάζιο όνομα κατά βούληση Άννα Μαρία Ευάδνη, με την ομορφιά και την ευρυθμία της αναφώνησης μετριάζεται ο άκρατος συμβολισμός ομοούσιου ουρανού, πόσο μεγάλωσαν τα παιδιά της γειτονιάς κι οι κοπέλες με στητά κορμιά δικαίωσης... είτε σύννεφα είτε ήλιος όλα τα ρολόγια δείχνουν μεσημέρι
Τάσος Κάρτας, Σηματολόγιο Ιωβηλαίου Ρέμβης Χρυσηίδων Σιωπής, Φαύλος Δούρειος Χρησμός για την πάλαι ποτέ Επιούσια Ομοιοκαταληξία: Στίχοι πρωτόπλαστοι ακλεείς παραπλέουν μεσάνυχτα τα απόκρημνα τινάγματα του μέσα βίου έξω των ακκισμών! ΠΡΟΣΟΣΧΗ ΒΑΡΑΘΡΑ ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΥΘΡΑΥΣΤΑ! Διπλό ΚΛΙΚ στη μηχανή αναζήτησης των ψευδαισθήσεων, για ένα στίχο που είναι να βγει…Άλλη δουλειά δεν είχαμε (οι διάβολοι…)