Εις τον πάτον της εικόνας των λέξεων του Ποιήματος: σκύβαλο παραλήρημα φυλλοβόλου λόγου
Τάσος Κάρτας, Σε ποιανού όνειρο μέσα είμαι, είσαι άραγε
ΛΕΖΑΝΤΑ:
περίακτοι συμβολισμοί αείφυλλων γυναικών επιδείνωση άστατου ποιήματος
αν όλα τούτα είναι σκιές, εμείς πού είμαστε τάχα;
κι ο έρωτας, το ποίημα, η αγωνία του η κρυφή
πού απαγκιάζουν έξω απ’ το αμπάρι τους;
ρόδινου ονείρου δόλια μάνα
πεταλίδα στην αφάνα παλίνδρομου βράχου
σείστρο του ανέμου όλη τη νύχτα σαν αγαπιέσαι
στου ουράνιου τόξου τις λιόκαλες σπονδές
σκύβαλο παραλήρημα φυλλοβόλου λόγου
περίακτοι συμβολισμοί αείφυλλων γυναικών-
επιδείνωση άστατου ποιήματος
σημαδιακές κουβέντες
όστρια μοναξιά
στα μάτια σου τα χρόνια λόγια
τα πάθη λάθη σε χέρια γυρίζουν
και προπορεύονται απ’ την ανέμη των ποιητών
σ’ άλλων ερωτευμένων τα νικηφόρα όνειρα
θ’ ανταμώνουμε κυματισμούς ηδονικών βλεμμάτων
[από μηχανής ΘΕΟΙ λέξεων από την ανέκδοτη e-συλλογή του Τάσου Κάρτα ΙΩΒΗΛΑΙΟ ε-ΡΕΜΒΗΣ (έρμαιο επέκεινα λερναίας εμμονής): Τόσα χρόνια μέρες και νύχτες και πορφυρά μεσημέρια, γράφω και ξαναγράφω αυτό τον Φαύλο Δούρειο στίχο, λευκή και απρόσιτη παρομοίωση στ' αναφορικό φεγγαρόφωτο, απλή σκέψη πτερόεντος λόγου άμεμπτων συμβολισμών ΕΠΙΟΥΣΙΑΣ ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑΣ, Νόστιμον ήμαρ για την Κολχίδα της Ποίησης, όπου αυτοσαρκάζοντας τον αδιέξοδο ποιητικό μου οίστρο, δολώνω μ’ άδειους στίχους αγκίστρια μεταξένιων συνειρμών μήπως και πιάσω μεστή τη διάθεσή σου για ονειροπολήσεις (όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει λυρισμό κι ωραία λόγια. Ένας στίχος που είναι να βγει… να κρυφτούμε πίσω απ’ τις εικόνες των λέξεων του.).
