Εις τον πάτον της εικόνας των λέξεων του Ποιήματος: Βουβά μεσάνυχτα καταπέλτης Γης Ουρανού
Τάσος Κάρτας, Μιλώ μιαν άλλη γλώσσα διαμελίζοντας ιμάτια προσχήματα
ΛΕΖΑΝΤΑ:
Γυμνό σύρμα θάλασσας πουλιών στ’ αυτόφωρο «μου λείπεις» ποίημα
Ποίημα καρποφόρο, σαρκοφάγο Ποίημα
βουβά μεσάνυχτα καταπέλτης γης ουρανού
ήρθα ανάμεικτος
σήμερα δικός και αύριο ξένος
εχθρός και φίλος
πέτρα σκληρή και πούπουλο
«φυγάς κατελθών»
«θετικός σα μεταφυσική κορμού
σ’ άφυλλο δένδρο
μιλώ μιαν άλλη γλώσσα
διαμελίζοντας ιμάτια προσχήματα-
Ποίημα καρποφόρο,
σαρκοφάγο Ποίημα
αυτοαναιρούμενο
υποφαινόμενο
αυτόχρημα καθρέφτης λόγου
επιμύθιο ήβης αντιθέτων φόβου:
στάθηκα μετέωρος
ανάμεσα σε μια σκέψη κι ένα φιλί ερήμην
γυμνό σύρμα θάλασσας πουλιών
στ’ αυτόφωρο «μου λείπεις» Ποίημα
[από μηχανής ΘΕΟΙ λέξεων από την ανέκδοτη e-συλλογή του Τάσου Κάρτα ΙΩΒΗΛΑΙΟ ε-ΡΕΜΒΗΣ (έρμαιο επέκεινα λερναίας εμμονής): Τόσα χρόνια μέρες και νύχτες και πορφυρά μεσημέρια, γράφω και ξαναγράφω αυτό τον Φαύλο Δούρειο στίχο, λευκή και απρόσιτη παρομοίωση στ' αναφορικό φεγγαρόφωτο, απλή σκέψη πτερόεντος λόγου άμεμπτων συμβολισμών ΕΠΙΟΥΣΙΑΣ ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑΣ, Νόστιμον ήμαρ για την Κολχίδα της Ποίησης, όπου αυτοσαρκάζοντας τον αδιέξοδο ποιητικό μου οίστρο, δολώνω μ’ άδειους στίχους αγκίστρια μεταξένιων συνειρμών μήπως και πιάσω μεστή τη διάθεσή σου για ονειροπολήσεις (όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει λυρισμό κι ωραία λόγια. Ένας στίχος που είναι να βγει… να κρυφτούμε πίσω απ’ τις εικόνες των λέξεων του.).
