Εις τον πάτον της εικόνας των λέξεων του Ποιήματος: καραβιές εξώφυλλου τρέχοντος ερωτισμού
Τάσος Κάρτας, Όποιος μπαίνει στο μίσχο του ποιήματος
ΛΕΖΑΝΤΑ:
Πέρα βρέχει scrabbleνοημάτων μονόλογων, Χρυσηίδες στίχων συμπληγάδες λίμπιντο
δεύτε πολύπλαγκτον σπασμό λαξευμένο πολύτροπα σε φλοίσβο αυτοσαρκασμού
όποιος μπαίνει στο μίσχο του ποιήματος
υγρός και θρύψαλο βαθύς και εύοσμος
γυμνός μες την αχλή του
θα φτάσει στο σμαράγδι του υο υπονοούμενο-
με καραβιές εξώφυλλου τρέχοντος ερωτισμού
εν ριπή οργασμού σε χόρτασα ξανθό κρασί
αίρων μεσίστιες ερωτήσεις
αμφίστομο ερήμην πάντα
χρυσόμαλλο σπαθί ασπόνδου φόβου-
πέρα βρέχει scrabbleνοημάτων μονόλογων
Χρυσηίδες στίχων συμπληγάδες λίμπιντο
Λαιστρυγόνες κύκλωπες onlineστο P.C. μου
μέτρον επιούσιον που πάντα ρει…
δούρειο εκκύκλημα φευγαλέου «κλικ»
κορόνα γράμματα ομοιοκαταληξίας
δεύτε πολύπλαγκτον σπασμό
λαξευμένο πολύτροπα
σε φλοίσβο αυτοσαρκασμού
[από μηχανής ΘΕΟΙ λέξεων από την ανέκδοτη e-συλλογή του Τάσου Κάρτα ΙΩΒΗΛΑΙΟ ε-ΡΕΜΒΗΣ (έρμαιο επέκεινα λερναίας εμμονής): Τόσα χρόνια μέρες και νύχτες και πορφυρά μεσημέρια, γράφω και ξαναγράφω αυτό τον Φαύλο Δούρειο στίχο, λευκή και απρόσιτη παρομοίωση στ' αναφορικό φεγγαρόφωτο, απλή σκέψη πτερόεντος λόγου άμεμπτων συμβολισμών ΕΠΙΟΥΣΙΑΣ ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑΣ, ένας στίχος που είναι να βγει να κρυφτούμε πίσω απ’ τις εικόνες των λέξεων του- όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει λυρισμό κι ωραία λόγια]
Στίχοι πρωτόπλαστοι παραπλέουν μεσάνυχτα τα απόκρημνα τινάγματα του μέσα βίου έξω ακκισμών Ιωβηλαίου, φαύλος δούρειος χρησμός για την πάλαι ποτέ Επιούσια Ομοιοκαταληξία: «δολώνω μ’ άδειους στίχους αγκίστρια SMSμήπως και πιάσω μεστή τη διάθεσή σου για Ονειροπολήσεις»