Εις τον πάτον της εικόνας των λέξεων του Ποιήματος: Επιθυμία ασέλωτη φοράδα
Τάσος Κάρτας, Απλή σκέψη του λέγοντος όνειρα του μη πραγματικού
ΛΕΖΑΝΤΑ:
ικεσίας στεφάνι σε ποιο βωμό
Ιώ Βάκχε της agfaκαι των fuji
σημείο απέραντο δυο κατά λέξη δισταγμών
χαρίζοντας τη λάμψη του τυχαίου «κλικ»
στις λέξεις που έντυσαν κατάσαρκα
είλωτες υπερρεαλισμούς-
απλή σκέψη του λέγοντος όνειρα του μη πραγματικού
ικεσίας στεφάνι σε ποιο βωμό;
ο φακός από μόνος του από μηχανής Ποίημα
αγγίζει υποβολιμαία της φωτοσκίασης το χάζι
καθώς απ’ τα ψηλά τ’ αλώνια διγενών στίχων
γυναίκα ποθεινότερη απ’ τα κρουστά φτερά της
ανασαίνει ριπές μονοσύλλαβης ερημίας
ο φωτογράφος εντωμεταξύ παλίμβουλος
γλιστρά και χάνεται
σε αυτοσχέδιες ζωγραφιές
νερατζούλας φουντωτής:
πλεκτάνη Επιφάνειας Λέξεων στο Ποίημα
[από μηχανής ΘΕΟΙ λέξεων από την ανέκδοτη e-συλλογή του Τάσου Κάρτα ΙΩΒΗΛΑΙΟ ε-ΡΕΜΒΗΣ (έρμαιο επέκεινα λερναίας εμμονής): Τόσα χρόνια μέρες και νύχτες και πορφυρά μεσημέρια, γράφω και ξαναγράφω αυτό τον Φαύλο Δούρειο στίχο, λευκή και απρόσιτη παρομοίωση στ' αναφορικό φεγγαρόφωτο, απλή σκέψη πτερόεντος λόγου άμεμπτων συμβολισμών ΕΠΙΟΥΣΙΑΣ ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑΣ, ένας στίχος που είναι να βγει να κρυφτούμε πίσω απ’ τις εικόνες των λέξεων του- όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει λυρισμό κι ωραία λόγια]
Στίχοι πρωτόπλαστοι παραπλέουν μεσάνυχτα τα απόκρημνα τινάγματα του μέσα βίου έξω ακκισμών Ιωβηλαίου, φαύλος δούρειος χρησμός για την πάλαι ποτέ Επιούσια Ομοιοκαταληξία: «δολώνω μ’ άδειους στίχους αγκίστρια SMSμήπως και πιάσω μεστή τη διάθεσή σου για Ονειροπολήσεις»
