Εις τον πάτον της εικόνας των λέξεων του Ποιήματος: Επιθυμία ασέλωτη φοράδα
Τάσος Κάρτας, Εφηβείες δαμασκηνιές μες σε χαλκόδετες ορμές
ΛΕΖΑΝΤΑ:
τρέχων λυρισμός σε μιαν αρνημένη γεωγραφία του σώματος
Φόβοι διαπεραστικοί και άναρθροι δίχως το ποιητικό τους όνομα ακόμα
εφηβείες δαμασκηνιές μες σε χαλκόδετες ορμές
ποτάμια υφιστάμενα στο κόκαλα της μοναξιάς
φόβοι διαπεραστικοί και άναρθροι
δίχως το ποιητικό τους όνομα ακόμα
επιθυμία ασέλωτη φοράδα
θελκτική φυγή προσωπικού μύθου
με ύπουλη αφθονία αναρρίχησης
σμίγουν στον ύπνο και το ξύπνο μου
ισόβιες διαθέσεις με νήπια βήματα,
φυλλόδενδρα ευκτικής
συν πλην αισθήματα ανδρειωμένης μπόρας
κι η στειρότητα εμβόλιμης βροχής
σαστίζει μπρος στου φακού τα ρυθμικά τα μάγια
απ’ τα βάθη κίτρινων συμβολισμών βγαλμένος
με χρυσή ανταύγεια ονείρου στα μαλλιά
τρέχων λυρισμός
σε μιαν αρνημένη γεωγραφία του σώματος
[από μηχανής ΘΕΟΙ λέξεων από την ανέκδοτη e-συλλογή του Τάσου Κάρτα ΙΩΒΗΛΑΙΟ ε-ΡΕΜΒΗΣ (έρμαιο επέκεινα λερναίας εμμονής): Τόσα χρόνια μέρες και νύχτες και πορφυρά μεσημέρια, γράφω και ξαναγράφω αυτό τον Φαύλο Δούρειο στίχο, λευκή και απρόσιτη παρομοίωση στ' αναφορικό φεγγαρόφωτο, απλή σκέψη πτερόεντος λόγου άμεμπτων συμβολισμών ΕΠΙΟΥΣΙΑΣ ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑΣ, ένας στίχος που είναι να βγει να κρυφτούμε πίσω απ’ τις εικόνες των λέξεων του- όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει λυρισμό κι ωραία λόγια]
Στίχοι πρωτόπλαστοι παραπλέουν μεσάνυχτα τα απόκρημνα τινάγματα του μέσα βίου έξω ακκισμών Ιωβηλαίου, φαύλος δούρειος χρησμός για την πάλαι ποτέ Επιούσια Ομοιοκαταληξία: «δολώνω μ’ άδειους στίχους αγκίστρια SMSμήπως και πιάσω μεστή τη διάθεσή σου για Ονειροπολήσεις»
