Εις τον πάτον της εικόνας των λέξεων του Ποιήματος: Σκύβαλο Παραλήρημα
Τάσος Κάρτας, Μόνος έμεινα με το μαχαίρι και τη νύχτα
ΛΕΖΑΝΤΑ:
μια νύχτα το ίδιο περαστικό όνειρο γύρισε στον τόπο της πρώτης μας λέξηςμόνος έμεινα με το μαχαίρι και τη νύχτα
γύρω από μια σκιά υδροχόου άνοιξης
μέχρι το πετσί της μοναξιάς της κόμοδης
ποια ηδονή του ιμπρεσιονισμού ασπρόμαυρου τοπίου;
σε ποιον ιστό του μέλλοντος σκύβαλο παραλήρημα;
τι με φιλεύει η αναμονή που έχω κλωσήσει;
κεραυνοβόλα σύμπτωση έρωτα και πηλού…
εκ των υστέρων
εισβάλλουνε σε φόντο μπλάβο μυθικό
γαλάζιοι πόθοι με την περαστική ματαιοδοξία τους
πείσματα νηπενθή στη μισάνοιχτη ρέμβη τους,
τελεία και παύλα ευπρεπής-
ανασκουμπωμένοι
Αίμονας, Οιδίποδας κι άλλοι μασκοφόροι
«τόν ἐπιόντα Τειρεσία προθύμως ἠμυνάμεθα»
«εὐθύς νέοι ὄντες»
«παρά γνώμην κινδυνευταί»
τέτοιοι εμείς γεννηθήκαμε…
«γένοιτο μεντάν χατέρω καλῶς ἔχον»
ανασκουμπωμένη διαπασών
δια «ἐλέου καί φόβου»κάθαρση
[από μηχανής ΘΕΟΙ λέξεων από την ανέκδοτη e-συλλογή του Τάσου Κάρτα ΙΩΒΗΛΑΙΟ ε-ΡΕΜΒΗΣ (έρμαιο επέκεινα λερναίας εμμονής): Τόσα χρόνια μέρες και νύχτες και πορφυρά μεσημέρια, γράφω και ξαναγράφω αυτό τον Φαύλο Δούρειο στίχο, λευκή και απρόσιτη παρομοίωση στ' αναφορικό φεγγαρόφωτο, απλή σκέψη πτερόεντος λόγου άμεμπτων συμβολισμών ΕΠΙΟΥΣΙΑΣ ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑΣ, ένας στίχος που είναι να βγει να κρυφτούμε πίσω απ’ τις εικόνες των λέξεων του- όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει λυρισμό κι ωραία λόγια]
