Μέσα συθέμελη ζωή μετείκασμα θνητό, μικρό πράσινο επίνειο επιούσιας ομοιοκαταληξίας εις το θεαθηναι των λέξεων
απ’ το ένα σου το αφτί φωνήεν δεικτικό,
προσήκον κόκκινο ανοιχτό ανάσκελα προσήκει
πεταλίδα στην αφάνα του παλίνδρομου βράχου…
ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ: λαβύρινθος επιθυμίας για στίχους που αρχίζουν να συμβαίνουν στην προσωματική περίοδο του Ποιήματος
ΛΕΖΑΝΤΑ: γυναίκα σε στάση φαύλης αναμονής άκρατη ποζάρει στη δίνη της παρομοίωσής της- κάποτε θα σταθεί και θα κλέψω τη δίνη του ίσκιου της
Σύναξη ΕΙΠΟΥΣΙΑΣ ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑΣ 69 Χρυσηίδων Ρέμβης
επιθυμία ασέλωτη φοράδα
με ύπουλη αφθονία αναρρίχησης
στα συμφραζόμενα χρυσής ανταύγειας ονείρου
λάμνει τη μεροληψία της εις το θεαθήναι των λέξεων
πλην ο αφαλός της μοναξιάς υποτελούς αιδοίου
ομοιοπαθητική αναμόχλευση
κόκκινης πεταλούδας των αγρών
με τα φτερά της καστανιέτες στο χορό των λουλουδιών
όποιος μπαίνει στο μίσχο του ποιήματος γυμνός
θα φτάσει στο σμαράγδι του το υπονοούμενο
δεύτε πολύπλαγκτον σπασμό λαξευμένο πολύτροπα
σε φλοίσβο αυτοσαρκασμού σιωπής
που σεργιανίζει
με τις φτερούγες της κραυγής της ανοιχτές
στον τρύπιο ουρανό υπαινιγμοί παλίρροιας
γυμνό σύρμα θάλασσας πουλιών
κάθε τρεις και τόσο μ’ άλλο στιχοπουκάμισο
στ’ αυτόφωρο «μου λείπεις» ποίημα
στιγμές με τη λάμψη της αστραπής
φτεροδύναμες σπονδές νεύοντας «εις πέδον κάρα»
κι ένας ουραγός πρίγκιπας
βασιλιάς των χορευτών της λίμπιντο
όμως σ’ αυτό εδώ το Ποίημα
διασχίζει κάθετα
αρμενίζοντας όλες τις ευκτικές στιγμιαίας νοσταλγίας
δούρειος χρησμός,
δεσμώτης στον ίλιγγο της σκιάς των λέξεων.