Ρητορικά (λυρικά) ερωτήματα για έναν Παγκόσμιο Ορισμό της Ποίησης, γιατί «αυτό που θέλω να σου πω, το πιο όμορφο από όλα, δεν στο έχω πει ακόμα»
Τι είναι λοιπόν η ποίηση;(τα παρακάτω ερωτήματα είναι το υλικό για να συνθέσει ο καθένας το δικό του ορισμό)
1]ΔΙΕΡΩΤΗΣΗγια να μην καθόμαστε άνεργοι; (ΚΑΡΟΥΖΟΣ),
2]Λανθάνουσα κοινή ανθρώπινη ανάγκη για ΟΥΡΑΝΟ;
«η ποίηση,στην πρωτογενή της έκφραση, είναι ο μαγικός εκείνος χώρος, στον οποίο αποτυπώνεται η λανθάνουσα έστω, κοινή όμως ανθρώπινη ανάγκη για ουρανό»(Μίλτος Σαχτούρης)
3]Τα ίδια τα λόγια μας που είναι παιδιά πολλών ανθρώπων;
«Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας
Σπέρνουνται γεννιούνται σαν τα βρέφη
ριζώνουνθρέφουνται με το αίμα
Όπως τα πεύκα κρατούνε τη μορφή του αγέρα
ενώ ο αγέρας έφυγε, δεν είναι εκεί
το ίδιο τα λόγια φυλάγουν τη μορφή του ανθρώπου
ο άνθρωπος έφυγε, δεν είναι εκεί» (Γιώργος Σεφέρης)
4]ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟπου φθονούμε; (ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ),
5]ή μήπως η τέχνη της ΠΟΙΗΣΗΣ είναιαυτή
«που κάπως ξέρει από φάρμακα,
νάρκης του άλγους δοκιμές, εν Φαντασία και Λόγω…
και κάμνει – για λίγο- να μη νοιώθεται
η πληγή απ’ το φρικτό μαχαίρι του χρόνου; (ΚΑΒΑΦΗΣ),
6]«από το ελάχιστο να φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε:
Μόνο που ’ναι πιο δύσκολο.
Κι από το κορίτσι που αγαπάς επίσης φτάνεις,
αλλά θέλει να ξέρεις να τ’ αγγίζεις
οπόταν η φύση σού υπακούει.
Κι από τη φύση – αλλά θέλει να ξέρεις να της αφαιρέσεις την αγκίδα της (ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ),
7]αν όμως η ΠΟΙΗΣΗ είναι«ανάπτυξη στίλβοντος ποδηλάτου;(ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ),τότε ίσως «προπατορική χαρούλα η ποδηλάτισσα θα προσπερνάει κάθετα το πρωινό μας Σάββατο αρμενίζοντας όλες τις Ευκτικές στιγμιαίας νοσταλγίας… (κ ARTά SOS)
8]ΚΙ ΟΜΩΣ Η ΠΟΙΗΣΗ είναιμια πόρτα ανοιχτή, για την οποία αιώνες τώρα φτιάχνονται ατέλειωτες αρμαθιές αντικλείδια(ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ),
ΤΑ ΑΝΤΙΚΛΕΙΔΙΑείναι ένας μύθος για την ποίηση και αφηγείται μία επαναλαμβανόμενη ανά τους αιώνες απόπειρα να παραβιαστεί η ανοιχτή της πόρτα. Το πρόσωπο που αφηγείται έχει καθολική εποπτείαστον χώρο που είναι ο κόσμος και στον χρόνοπου είναι από τότε που υπάρχει ο κόσμος.
Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή
Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν
τίποτα και προσπερνούνε. Όμως μερικοί
κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι
και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν.
Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε μα κανείς
δεν τους ανοίγει. Ψάχνουνε το κλειδί.
Κανείς δεν ξέρει ποιος το έχει. Ακόμη
και τη ζωή τους κάποτε χαλάνε μάταια
γυρεύοντας το μυστικό να την ανοίξουν.
Φτιάχνουν αντικλείδια. Προσπαθούν.
Η πόρτα δεν ανοίγει πια. Δεν άνοιξε ποτέ
για όσους μπόρεσαν να δουν στο βάθος.
Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν
από τότε που υπάρχει ο κόσμος
είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια
για ν’ ανοίξουνε την πόρτα της Ποίησης.
Μα η Ποίηση είναι μια Πόρτα Ανοιχτή
9]Ποίηση είναι τα όνειρα;Αφού
όλοι μας ονειρευόμαστε πολύ κάθε νύχτα, αλλά το πρωί
έχουμε ξεχάσει το ενενήντα τοις εκατό απ’ όσα έγιναν.
Γι’ αυτό οι ποιητές είναι τόσο σημαντικοί για την κοινωνία.
Οι ποιητές θυμούνται τα όνειρά μας για λογαριασμό μας. (TomRobbins)
10]Ο ΠΟΙΗΤΗΣάναψε ένα βράδυ
όλα τα φώτα του μυαλού του
κι έφτιαξε μιαν έκρηξη,
που θα μπορούσε να είναι και δική σου… (ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ)
11]τελικά όμως….
«οι λέξεις φταίνε…
αυτές ενθάρρυναν τα πράγματα
ν’ αρχίσουν να συμβαίνουν….(ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ)
12]Δυο άνθρωποι ψιθυρίζουν:
Τι κάνει την καρδιά μας καρφώνει;
Ναι! την καρδιά μας καρφώνει!
Ώστε λοιπόν είναι ποιητής! (Μίλτος Σαχτούρης)
13]Η Ποίηση μοιάζει ανάρρωση γλυκιά…για να μην
με απουσίες δικαιολογημένες…..
Με τέσσερις αισθήσεις γυρίζει ή με έξι
ραβδοσκοπώντας φλέβες του ουρανού
ώσπου σκοντάφτει στον προτελευταίο στίχο…..
Ο τελευταίος στίχος δεν μένει πάντα τελευταίος.
Κάποτε γίνεται πρώτος στίχος
ενός ποιήματος που γράφει κάποιος αναγνώστης (ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΚΑΝΑΣ)
14]Ποίηση είναι ο πειρασμός,
ο δαίμονας που μπαίνει ξαφνικά στο σώμα του κανονικού, προκαλώντας ένα σεληνιασμό γόνιμο… αλλά μπορεί να είναι κι
ένα είδος ευθανασίας των πραγμάτων,
που υποφέρουν μέσα μας, είτε ως ανικανοποίητα είτε ως προδομένα
Τελικά, όμως η Ποίηση είναι η διπλή ζωή των λέξεων,
κάθε τόσο εγκαταλείπουν τη μετριότητα της χρήσης τους
και ακολουθώντας δυσανάγνωστους χάρτες,
που χάραξε ανώνυμη ανησυχία,
ψάχνουν, σκάβουν να βρουν φλέβες χρυσού λυτρωτικού ρόλου (ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ)
15]Ποίηση είναι «ένας χαρταετός,
που ξέφυγε απ' τα χέρια παιδιού,
πεταλούδα που γλιτώνει απ' τη φωτιά,
νύχτα στρωμένη τσιγάρα λέξεις … (ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ)
16]Η Ποίηση είναι«δυο θαμποί προβολείς
μες στην ομίχλη,
ένα δελτάριο σε φίλους που λείπουν
με τη μοναδική λέξη ΖΩ (ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ)
17]Η Ποίηση είναι μια λύτρωση ατομική…αν όχι ανάδειξη.Μπορείς μιαν άκρη μόνο της αλήθειας να σηκώσεις,
να ρίξεις λίγο φως στην πλαστογραφημένη σου ζωή (ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ)
18]«Βαδίζεις σε μιαν έρημο
Ακούς ένα πουλί που κελαηδάει.
Όσο κι αν είναι απίθανο να εκκρεμεί ένα πουλί στην έρημο,
ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος να του φτιάξεις ένα δένδρο
Α Υ Τ Ο Ε Ι Ν Α Ι Τ Ο Π Ο Ι Η Μ Α». (Κική Δημουλά)
19]Αυτό είναι στο βάθος βάθος η Ποίηση…
«η τέχνη να οδηγείσαι και να φτάνεις
προς σ’ αυτό που σε υπερβαίνει…
Επειδή χωρίς αμφιβολία υπάρχει για το καθένα από μας
κι από μία ξεχωριστή, αναντικατάστατη αίσθηση
που αν δεν την βρει να την απομονώσει εγκαίρως
και να συζήσει αργότερα μαζί της,
έτσι που να την γεμίσει πράξεις ορατές, πάει χαμένος.
Ό,τι μπόρεσα ν' αποχτήσω μια ζωή από πράξεις ορατές για όλους, επομένως να κερδίσω την ίδια τη διαφάνεια,
το χρωστώ σ' ένα είδος ειδικού θάρρους που μου 'δωκεν η ποίηση:
ΝΑ ΓΙΝΟΜΑΙ ΑΝΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΡΤΑΕΤΟ ΚΑΙ ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ, ακόμα και όταν ουρανός δεν υπάρχει. Δεν παίζω με τα λόγια. Μιλώ για την κίνηση που ανακαλύπτει κανείς νασημειώνεται μέσα στη ΣΤΙΓΜΗ όταν καταφέρνει να την ανοίξει και να της δώσει διάρκεια» (Οδυσσέας Ελύτης)
20]Ποιητές, ύποπτοι θαυματοποιοί που πυροβολούν τις λέξεις
και γίνονται πουλιά…
Όμως τις νύχτες δεν μπορούν να κοιμηθούν.
Οι μεγάλες φτερούγες τους
δεν χωράνε μέσα στον ύπνο (Τάσος Λειβαδίτης)
Κι οι ορισμοί της Ποίησης τελειωμό δεν έχουν (όπως τα βάσανα του ανθρώπου) γι’ αυτό όσοι πιστοί και λευκοφόροι… προσέλθετε:
κ ARTά SOS(ΑΚΡΟΝ ΑΩΤΟΝ ΣΙΩΠΗΣ ΙΩΒΗΛΑΙΟΥ)à
η ποίηση είναιεπιούσιος ομοιοκαταληξία οδοφράγματος σιωπής,
Λαιστρυγόνες Κύκλωπες που κουβανώ onlineστο P.Cμου.
Τα ποιήματα είναιόνειρα που ονειρεύονται ξανά την ηχώ της μοναξιάς τους,
περίακτοι συμβολισμοί αείφυλλων γυναικών,
ασύδοτοι υπαινιγμοί παλίρροιας,
πεμπτουσία υπερεγώ,
σκύβαλο παραλήρημα φυλλοβόλου λόγου,
μια πολιτεία πασχαλίτσες.
Ο ποιητής είναι συλλογή μοναξιάς λέξεων,
παραλήρημα κορυφαίας σιωπής στην άκρη του μεταξένιου της ονείρου –
νεοσύστατες λέξεις διψώντας
την υπέρτατη γενίκευση της δυνατής κραυγής τους
(και τελειωμό δεν έχουν οι ορισμοί της Ποίησης…. σε κάθε επόμενη αναθεωρημένη ανάρτηση θα προστίθενται κι άλλοι κι άλλοι κι άλλοι ώσπου κάπου ανάμεσα στις λέξεις να βρεθεί κι ο δικός σου κρυμμένος ορισμός)