Τάσος Κάρτας, Σηματολόγιο Ιωβηλαίου Ρέμβης Χρυσηίδων Σιωπής: Σημείο απέραντο δυο κατά λέξη δισταγμών
Πολύτροπα τρίστιχα με πολύ μεγάλο τίτλο, Φαύλος Δούρειος Χρησμός για την πάλαι ποτέ Επιούσια Ομοιοκαταληξία: Στίχοι πρωτόπλαστοι ακλεείς παραπλέουν μεσάνυχτα τα απόκρημνα τινάγματα του μέσα βίου έξω των ακκισμών! ΠΡΟΣΟΣΧΗ ΒΑΡΑΘΡΑ ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΥΘΡΑΥΣΤΑΆλλη δουλειά δεν είχαμε (οι διάβολοι…)
Χαρίζοντας τη λάμψη του τυχαίου ΚΛΙΚ στις λέξεις που έντυσαν κατάσαρκα είλωτες υπερρεαλισμούς
απλή σκέψη του λέγοντος
όνειρα του μη πραγματικού
ικεσίας στεφάνι σε ποιο βωμό;
Γυναίκα ποθεινότερη απ’ τα κρουστά φτερά της ανασαίνει ριπές μονοσύλλαβης ερημίας
ο φακός από μόνος του από μηχανής ποίημα
αγγίζει υποβολιμαία
της φωτοσκίασης το χάζι
Ο φωτογράφος, εντωμεταξύ, παλίμβουλος γλιστρά και χάνεται σε αυτοσχέδιες ζωγραφιές νεραντζούλας φουντωτής
πλεκτάνη Επιφάνειας Λέξεων στο Ποίημα
καθώς απ’ τα ψηλά τ’ αλώνια διγενών στίχων
πλούσια τα ελέη της Κουτσής Μαρίας ξεπροβάλλουν
[Οι λέξεις που έντυσαν την ΕΙΚΟΝΑ ΧΡΥΣΗΙΔΩΝ είναι από την ανέκδοτη e-συλλογή του Τάσου Κάρτα ΙΩΒΗΛΑΙΟ ε-ΡΕΜΒΗΣ ΕΠΙΟΥΣΙΑΣ ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑΣ (έρμαιο επέκεινα λερναίας εμμονής): Τόσα χρόνια μέρες και νύχτες και πορφυρά μεσημέρια, γράφω και ξαναγράφω αυτό τον Φαύλο Δούρειο στίχο, λευκή και απρόσιτη παρομοίωση στ' αναφορικό φεγγαρόφωτο…- όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει λυρισμό κι ωραία λόγια να εγκιβωτίζουν νοσταλγία ενός στίχου που είναι να βγει
(υπογραφή) : Δεσμώτης στονΊλιγγο της Σκιας 1000 Λέξεων ]