Τάσος Κάρτας, Σηματολόγιο Ιωβηλαίου Ρέμβης Χρυσηίδων Σιωπής: θέση περίοπτη στο Ποίημα για τη λέξη εσκεμμένα
Ελπίδες του σώματος και της ψυχής κρυμμένες μες στο στίχο
στο γαλάζιο ουρανό υπαινιγμοί παλίρροιας
ιδιωτική οδός δημόσιων λιθοβολισμών
μέχρι τη χάρτινη άκρη παραλίας όπου θα αποστάξουνε οι αυριανές μας τύψεις
Όμως σ’ αυτό εδώ τα ποίημα προπατορική χαρούλα η ποδηλάτισσα διασχίζει κάθετα το πρωινό μας Σάββατο αρμενίζοντας όλες τις ευκτικές παράλληλα με ένα στριγκό κουδούνι
![]()
ντριν και ντριν και ντριν σε δρίμες αυγουστιάτικες
προσπέραση στιγμιαίας νοσταλγίας
από τη γυαλιστερή πλευρά ζουμ ποδηλατόδρομου
Και βλέπω εκείνη τη γυναίκα φωτιά ψηλή με ρίγος αναμνηστικό της προσευχής, εικόνισμα που δείχνει την ψυχή όλων των λουλουδιών
τις πιο πολλές φορές ήταν Πάσχα κι έριχνε μια ψιλή βροχή μεγάλης Παρασκευής
Συνονθύλευμα Κυριακής εστίασης – γόρδιο κενό, διελκυστίνδα χρόνου, χώρου, ιδεών δεκαπεντασύλλαβων
και στη στροφή πολύφημο φιλί
Προτού να είσαι σε θέση να διαλέξεις άκλιτες λέξεις απλώνεται άρδην ατέρμονο Ποίημα
μοναξιά παντάνασσα
Πολύτροπα τρίστιχα με πολύ μεγάλο τίτλο, Φαύλος Δούρειος Χρησμός για την πάλαι ποτέ Επιούσια Ομοιοκαταληξία: Στίχοι πρωτόπλαστοι ακλεείς παραπλέουν μεσάνυχτα τα απόκρημνα τινάγματα του μέσα βίου έξω των ακκισμών! ΠΡΟΣΟΣΧΗ ΒΑΡΑΘΡΑ ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΥΘΡΑΥΣΤΑΆλλη δουλειά δεν είχαμε (οι διάβολοι…)
-36-
στο γαλάζιο ουρανό υπαινιγμοί παλίρροιας
ιδιωτική οδός δημόσιων λιθοβολισμών
μέχρι τη χάρτινη άκρη παραλίας όπου θα αποστάξουνε οι αυριανές μας τύψεις
-37-
ντριν και ντριν και ντριν σε δρίμες αυγουστιάτικες
προσπέραση στιγμιαίας νοσταλγίας
από τη γυαλιστερή πλευρά ζουμ ποδηλατόδρομου
-38-
έχω πιαστεί στην ίδια παγίδα με Λαιστρυγόνες Κύκλωπες
τη Μαρία Μαγδαληνή θλιμμένη Παναγιάτις πιο πολλές φορές ήταν Πάσχα κι έριχνε μια ψιλή βροχή μεγάλης Παρασκευής
-39-
δεν πνέει η ανασεμιά των στίχων
στο λάθος μονοπάτι μια στροφήκαι στη στροφή πολύφημο φιλί
-40-
έμαθα να κρύβω ό,τι πιο πολύ ποθώ
ό,τι κρύβω όλη η αλήθειαμοναξιά παντάνασσα
[Οι λέξεις που έντυσαν την ΕΙΚΟΝΑ ΧΡΥΣΗΙΔΩΝ είναι από την ανέκδοτη e-συλλογή του Τάσου Κάρτα ΙΩΒΗΛΑΙΟ ε-ΡΕΜΒΗΣ ΕΠΙΟΥΣΙΑΣ ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑΣ (έρμαιο επέκεινα λερναίας εμμονής): Τόσα χρόνια μέρες και νύχτες και πορφυρά μεσημέρια, γράφω και ξαναγράφω αυτό τον Φαύλο Δούρειο στίχο, λευκή και απρόσιτη παρομοίωση στ' αναφορικό φεγγαρόφωτο…- όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει λυρισμό κι ωραία λόγια να εγκιβωτίζουν νοσταλγία ενός στίχου που είναι να βγει
(υπογραφή) : Δεσμώτης στονΊλιγγο της Σκιας 1000 Λέξεων ]