Κύμβαλο άλλοθι φυλλοβόλου λόγου πλεκτάνη θεοφάνειας στο ποίημα
τι πλανόδια που είναι η θλίψη τι βλέμμα η σιωπή των στίχων, μας χωρίζουν άμαχες λέξεις ως την τέλεια Χρυσηίδα, δίψα ιαματικού πόθου ριπές μονοσύλλαβης ερημίας κύμβαλο άλλοθι φυλλοβόλου λόγου πλεκτάνη θεοφάνειας στο ποίημα… εκεί που ήξερα να πω το τέλος εύφλεκτο σπέρμα δρομολόγησε την εμβέλεια της βάρδιας του στις έγκλειστες κλεψιγαμίες ως υποχθόνια διάψευση- φευ πάλι θα κάνει κατακλυσμό λέξεων… κύκνειου οργασμού άναυδο σώμα περιβόητο λευκό χαρτί μετείκασμα θνητό ψυχή μου διάτρητη στη ρότα άσφαιρου τοπίου απ’ το ανοιχτό παράθυρο φεγγίζει η μελαγχολία του καιρού
Τάσος Κάρτας, Σηματολόγιο Ιωβηλαίου Ρέμβης Χρυσηίδων Σιωπής, Φαύλος Δούρειος Χρησμός για την πάλαι ποτέ Επιούσια Ομοιοκαταληξία: Στίχοι πρωτόπλαστοι ακλεείς παραπλέουν μεσάνυχτα τα απόκρημνα τινάγματα του μέσα βίου έξω των ακκισμών! ΠΡΟΣΟΣΧΗ ΒΑΡΑΘΡΑ ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΥΘΡΑΥΣΤΑ! Διπλό ΚΛΙΚ στη μηχανή αναζήτησης των ψευδαισθήσεων, για ένα στίχο που είναι να βγει…Άλλη δουλειά δεν είχαμε (οι διάβολοι…)