Κάλπικος καλπάζει ο λόγος της ειρωνείας, τον εαυτό της ξεγελάει η εξομολόγηση μέσα στο Ποίημα
ο στίχος σου ο πεντακοσιομέδιμνος λέξη ζευγίτης συνειδητή παρήχηση σκιρτήματος συμβολισμών που άνοιξε τα χρώματα στο φόρεμα της άνοιξης, που άκουσε τον άνεμο πρωθύστερης έπαρσης, που στης πράσινης θάλασσας το κατωσέντονο στρώνει σιωπή υποτείνουσα ιωβηλαίου καταπέλτη. Κάλπικος καλπάζει ο λόγος της ειρωνείας τον εαυτό της ξεγελάει η εξομολόγηση στην ενδοχώρα του Ποιήματος αδύνατον να παραδεχθείς την Ομοιοκαταληξία συγκαλυμμένου ρεμβασμού κι απεγνωσμένα από τότε άλλος προφήτης Ηλίας στίχος προνομιακός αφηγητής φωτιάς, προβάρει τη μηδενική εστίαση της δυνατής κραυγής του στ’ αργυρό δισάκι εσωτερικού μονόλογου
Τάσος Κάρτας, Σηματολόγιο Ιωβηλαίου Ρέμβης Χρυσηίδων Σιωπής, Φαύλος Δούρειος Χρησμός για την πάλαι ποτέ Επιούσια Ομοιοκαταληξία: Στίχοι πρωτόπλαστοι ακλεείς παραπλέουν μεσάνυχτα τα απόκρημνα τινάγματα του μέσα βίου έξω των ακκισμών! ΠΡΟΣΟΣΧΗ ΒΑΡΑΘΡΑ ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΥΘΡΑΥΣΤΑ! Διπλό ΚΛΙΚ στη μηχανή αναζήτησης των ψευδαισθήσεων, για ένα στίχο που είναι να βγει…Άλλη δουλειά δεν είχαμε (οι διάβολοι…)