Λέξεις σαν έτοιμες από καιρό, όνειρα σαν βγουν στις αποστάσεις τους
μέσα συθέμελη σιωπή, δέλτα δενδρόβιο άναυλο και φευγαλέο «κλικ» φιλί κρυμμένο στον επίγειο λυρισμό μιας άνοιξης «συν Αθηνά» και σέλας στιλπνόν έτη φωτός στα χρώματα της σέπιας ασύδοτοι υπαινιγμοί παλίρροιας με την οδύνη της ικεσίας τους στη διαπασών- το καταπέτασμα της εξουσίας στίχων… θα κορφολογήσω στο φασκιωμένο με λιλά κι άσπρα χρυσάνθεμα κολοβό μου ποίημα προσήκον κόκκινο ανοιχτό λαξευμένο ανάγλυφο φωνήεν εξακοντίζει λίμπιντο στην άκρη μεταξένιου ονείρου…