Εις τον πάτον της εικόνας των λέξεων του Ποιήματος: δεν πνέει ανασαιμιά των στίχων
Τάσος Κάρτας, Θέση περίοπτη στο Ποίημα για τη λέξη εσκεμμένα
ΛΕΖΑΝΤΑ:
Προτού να είσαι σε θέση να διαλέξεις άκλιτες λέξεις απλώνεται άρδην ατέρμονο Ποίημα
δεν πνέει η ανασαιμιά των στίχων
και βλέπω εκείνη τη γυναίκα
φωτιά ψηλή σα ρίγος αναμνηστικό
της προσευχής
εικόνισμα που δείχνει την ψυχή όλων των λουλουδιών-
θέση περίοπτη στο ποίημα για τη λέξη εσκεμμένα
έχω πιαστεί στην ίδια παγίδα με Λαιστρυγόνες Κύκλωπες
τη Μαρία Μαγδαληνή θλιμμένη Παναγιά
τις πιο πολλές φορές ήταν Πάσχα
κι έριχνε μια ψηλή βροχή Μεγάλης Παρασκευής
συνονθύλευμα Κυριακής εστίασης-
γόρδιο κενό
διελκυστίνδα χρόνου, χώρου
ιδεών δεκαπεντασύλλαβων:
στο λάθος μονοπάτι μια στροφή
και στη στροφή αντικλείδι πολύφημο φιλί
τόσος καιρός στο όνειρο
βάρδια στη βροχή
«που ξεριζώνεται απ’ τα σύννεφα»
πνιγμένοι στίχοι σ’ ανελέητες στιγμές
βοήθεια με σβησμένη τη κραυγή της
προτού να είσαι σε θέση
να διαλέξεις άκλιτες λέξεις
απλώνεται άρδην ατέρμονο Ποίημα
[από μηχανής ΘΕΟΙ λέξεων από την ανέκδοτη e-συλλογή του Τάσου Κάρτα ΙΩΒΗΛΑΙΟ ε-ΡΕΜΒΗΣ (έρμαιο επέκεινα λερναίας εμμονής): Τόσα χρόνια μέρες και νύχτες και πορφυρά μεσημέρια, γράφω και ξαναγράφω αυτό τον Φαύλο Δούρειο στίχο, λευκή και απρόσιτη παρομοίωση στ' αναφορικό φεγγαρόφωτο, απλή σκέψη πτερόεντος λόγου άμεμπτων συμβολισμών ΕΠΙΟΥΣΙΑΣ ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑΣ, Νόστιμον ήμαρ για την Κολχίδα της Ποίησης, όπου αυτοσαρκάζοντας τον αδιέξοδο ποιητικό μου οίστρο, δολώνω μ’ άδειους στίχους αγκίστρια μεταξένιων συνειρμών μήπως και πιάσω μεστή τη διάθεσή σου για ονειροπολήσεις (όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει λυρισμό κι ωραία λόγια. Ένας στίχος που είναι να βγει… να κρυφτούμε πίσω απ’ τις εικόνες των λέξεων του.).
